Επιστρέφω σε αυτό το βράδυ που μας κάλεσε για μια φιλική βραδιά η Ειρήνη Βενιάμη – Μάγκου στο πατρικό της. Στο πατρικό της που εγκαινιάστηκε με τα έργα έξι γυναικών καλλιτεχνών.
«Σας καλωσορίζω μαζί με την Καλλιόπη, την Χλόη, την Άννα, την Πέγκυ, τη Νικομάχη, την Εφη. Τα έργα της Καλλιόπης Λεμού, της Χλόης Ακριθάκη, της Πέγκυς Κλιάφα, της Νικομάχης Καρακωστάνογλου, της Έφης Χαλιορή, της Άννας Φαφαλιού, πρωτότυπα και μοναδικά φωτίζουν το νέο δρόμο και την νέα ταυτότητα που αποκαλύφθηκε στην οδό Περικλέους 24 στα εγκαίνια της έκθεσης πριν από λίγες μέρες.»
Πρωτιά και εδώ, αφού πρόκειται για μία από τις πρώτες και σπανιότατες πολιτιστικές συναντήσεις με εκπροσώπους μόνο του γυναικείου φύλου στην Ελλάδα.
Είχαμε την τύχη λοιπόν να γνωρίσουμε και να ακούσουμε τις τρεις από τις έξι καλλιτέχνιδες να μας μιλούν με αυτό το πάθος, αλλά και ταυτόχρονα την πραότητα που εκπέμπουν οι καλλιτέχνες, όταν μιλούν για τα βάθη της ψυχής και του νου τους και τους οδηγούν στην έμπνευση και στην δημιουργία .
Ηταν μαζί μας η Έφη Χαλιορή η Πέγκυ Κλιάφα και η Νικομάχη Καρακωστάνογλου.
Η παιδική μας παρουσίασε έναν συγκλονιστικό πολυέλαιο φτιαγμένο όλο από άδειες κάψουλες βιταμινών ναι καλά διαβάζετε, ενώ στον τοίχο σαν ένα μεταλλικό φόρεμα που είχε «ραφτεί» απο το μεταλικό περιτύλιγμα χαπιών για τον πονοκέφαλο!
Έμπνευση της ο χώρος του φαρμάκου με τις ταμπλέτες του τα δισκία του, αυτά εν τέλει που μας κάνουν καλά, αυτά εν τέλει που αντιπροσωπεύουντην υγεία.
Όταν μας μίλησε η Νικομάχη Καρακωστάνογλου, μια γυναίκα από εκείνες που ο χρόνος αφήνει ανέγγιχτες και νομίζεις ότι παραμένουν έφηβες, ίσως γιατί η τέχνη συνιστά ελιξίριο αντιγήρανσης.
Μπροστά στο θεόρατο έργο της που κάλυπτε έναν ολόκληρο τοίχο το μπλε και το τιρκουάζ ήταν τόσο έντονα που νόμιζες ότι η θάλασσα του Πειραιά είχε βρει τη θέση της στο οίκημα που έθρεψε θαλασσόλυκους.
Και επειδή η θάλασσα είναι δύναμη, φουρτούνα αλλά και νηνεμία, περάσαμε στα έργα της Έφης Χαλιορή που αποπνέουν ηρεμία, μπουνάτσα. Η Έφη φωτογραφίζει με τον φακό της σε ένα περιβάλλον κατάλευκο και φωτεινό.
Έτσι αποτύπωσε την φασαρία που γίνεται στο λιμάνι στο σημείο οταν λειτουργούν οι γερανογέφυρες για την διαχείριση των εμπορευματοκιβωτίων με τον πιο αφαιρετικό τρόπο. Βέβαια ανέβηκε η ίδια, παραβαίνοντας, είναι η αλήθεια, τους κανόνες ασφαλείας, πάνω στα ογκώδη συστήματα φορτοεκφόρτωσης, πέρασε μέσα από τις σιδηροτροχιές και έφτασε πολύ ψηλά. Εγινε πουλί στην κυριολεξία για να φωτογραφίσει όπως ήθελε το δικό της λιμάνι που την εντυπωσίασε, την ενέπνευσε και το φωτογράφισε.
Ήρθαν λοιπόν φίλες από τα παλιά και νεότερες με κοινά ενδιαφέροντα την τέχνη τον πολιτισμό την δημιουργία. Φίλες που μοιραστήκαμε τα ίδια θρανία, όπως η Κυριακή Μπουζούνη και η Μαίρη Μορφιάδου (και κουμπάρα εκτός απο φίλη καρδιακή), τα πανεπιστημιακά χρόνια, όπως η Ειρήνη Μουστάκη, η Αντυ Παναγιωτοπούλου, η Νανά Χούντα, οι φίλες από τα σχολικά χρόνια της κόρης μου, όπως η Αιμιλία Παιταζόγλου, η Μαρία Βαρδακούλια, η Ελίνα Μπολέτση, η Αλίκη Τσακανίκα.
Ήρθε η Μαρία Ξανθάκου Σαμίου, σύζυγος του αείμνηστου Παύλου, ειδήμων της τέχνης, μια φινέτσατη Αθηναία. Μας επισκέφτηκε εκείνο το βράδυ η καλλονή μιας άλλης εποχής, η Βάνα Βερούτη, με την αήττητη επιχειρηματία Σάντρα Αλευρά, μια διακεκριμένη δικηγόρος των φορολογικών η Έφη Σταυροπούλου, μια πολυσχιδής επιχειρηματίας η Ιφιγένεια Τζαβέλλα, ήρθε η αντιδήμαρχος της γειτονιάς μου η Ελένη Ζέππου, κοντά μας εκείνο το βράδυ η Νικολέτα Παναγιωτοπούλου, σουπεργούμαν των τραπεζικών. Από τις Βρυξέλλες κατευθείαν και η Μαρία Σταυροπούλου.
Νοερά ήταν κοντά μας ένας άνθρωπος που έχει προσφέρει τα μέγιστα στον πολιτισμό, η Σοφία Στάικου – Σάλλα, που μας κέρασε το ροζέ κρασί Δέλεαρ του οινοποιείου Σεμέλη, με το οποίο ασχολείται τελευταία.
Μια βραδιά τέχνης, αναμνήσεων, ιστορίας, με διηγήσεις που αναμειγνυόταν τρυφερά: Άλλες θυμηθήκαμε τα σχολικά μας χρόνια στον Πειραιά, τις βόλτες και τα παιχνίδια στον Προφήτη Ηλία, τα πρώτα φλερτ στο Πασαλιμάνι.
Οι καλλιτέχνιδες μιλούσαν για την σχέση τους με το χρωστήρα ή την φωτογραφική μηχανή, με την γλυπτική και την δημιουργία και όλο το βράδυ δεν πάψαμε να ρωτάμε την Ειρήνη Βενιάμη – Μάγκου να θυμηθεί κι άλλες ιστορίες που άκουγε από τη θεία και τη μαμά της για τα κορίτσια που μεγάλωσαν εκεί και τα αγόρια που μπάρκαραν με τα καράβια…….
